TIA buiten comfortzone
In veel organisaties waar ik kom waar aan enterprise architectuur gedaan wordt, bungelt de TIA er maar zo’n beetje bij. Er wordt heel veel verteld over business- en informatie-architectuur, en applicatie-architectuur lukt ook nog wel, maar daarna wordt de spoeling al gauw dun. Mijn analyse is dat er meerdere oorzaken voor zijn. Ten eerste ontbreekt het bij veel enterprise architecten aan een achtergrond in infrastructuur. TIA ligt buiten hun comfortzone. Ten tweede versterkt de enterprise architectuur literatuur dit (anti-)pattern. Vaak wordt er plichtsgetrouw een (laatste) hoofdstuk aan infrastructuur gewijd, maar de diepgang en praktische doorleefdheid blijft achter. En last but not least: de stakeholders van enterprise architectuur hebben ook weinig affiniteit met infra.
Onlangs organiseerde het Naf een conferentie over de toekomstige TIA. Vragen die aan de orde kwamen waren onder andere: Waar gaat TIA over? Wat moeten de strategische uitgangspunten zijn? Welke architectuurprincipes horen daar dan bij? Het was een geslaagde conferentie waar de vele TIA experts een beeld neerzetten dat de moeite van het delen waard is.
Belang TIA neemt toe
De timing van de conferentie was perfect. Aan de architectuurkant zien we hoopvolle ontwikkelingen als OIAm (Open Infrastructuur Architectuur methode) meer en meer vaste voet krijgen. Misschien wel bij gebrek aan een serieuze concurrent, maar toch. Belangrijker is echter dat de nexus van trends die anno nu de IT domineren het belang van de TIA in de enterprise architectuur enorm doen toenemen. Een kleine greep:
- Het belang van een ‘managed infrastructure’ vraagt steeds meer om goed gedefinieerde koppelvlakken. Denk aan de explosie aan devices. Of het vermogen om te kunnen balanceren tussen kortcyclisch investeren in wat verandert duurzaam te investeren in wat blijft.
- De onweerstaanbare opkomst van cloudoplossingen, waar de IT vaak niet in staat is om ‘Shadow IT’ oplossingen te voorkomen, maar ook niet zelf snel genoeg kan leveren. Met als gevolg dat we het risico lopen een hele nieuwe generatie van legacy problemen te creëren.
- Any Place – Any Time – Any Device. Dit roept allerlei architectuurvragen op omtrent veiligheid, beschikbaarheid van data, kosten toerekenen, standaardisatie en beheerbaarheid.
- The Internet of Things dwingt ons om met andere ogen te kijken naar configuratiemanagement. Het centraal beheren van een extended infrastructuur (inclusief de devices van/geleverd aan onze klanten) wordt een heel nieuwe uitdaging.
In de armen sluiten
Het is voor mij een uitgemaakte zaak dat de optelsom van al deze veranderingen de hele enterprise architectuur (niet alleen de TIA) op zijn kop gaat zetten. Andere uitgangspunten, andere discussies, andere principes, andere oplossingen. Het is daarom hoog tijd dat we meer aandacht geven aan de TIA, en dat we een omslag in ons denken maken van focus op behoud naar focus op verandering. De tijd dat de infrastructuur de Assepoester van de familie was is voorbij. Het wordt tijd om het stiefkind volledig in de armen te sluiten.Ik stel me voor dat u bij het lezen van deze titel onbewust al heeft ingevuld waar ik het over heb. En ik stel me ook voor dat velen van u het goed geraden hebben. De Architectuur van de Technische Infrastructuur, verder afgekort met TIA.
TIA buiten comfortzone
In veel organisaties waar ik kom waar aan enterprise architectuur gedaan wordt, bungelt de TIA er maar zo’n beetje bij. Er wordt heel veel verteld over business- en informatie-architectuur, en applicatie-architectuur lukt ook nog wel, maar daarna wordt de spoeling al gauw dun. Mijn analyse is dat er meerdere oorzaken voor zijn. Ten eerste ontbreekt het bij veel enterprise architecten aan een achtergrond in infrastructuur. TIA ligt buiten hun comfortzone. Ten tweede versterkt de enterprise architectuur literatuur dit (anti-)pattern. Vaak wordt er plichtsgetrouw een (laatste) hoofdstuk aan infrastructuur gewijd, maar de diepgang en praktische doorleefdheid blijft achter. En last but not least: de stakeholders van enterprise architectuur hebben ook weinig affiniteit met infra.
Onlangs organiseerde het Naf een conferentie over de toekomstige TIA. Vragen die aan de orde kwamen waren onder andere: Waar gaat TIA over? Wat moeten de strategische uitgangspunten zijn? Welke architectuurprincipes horen daar dan bij? Het was een geslaagde conferentie waar de vele TIA experts een beeld neerzetten dat de moeite van het delen waard is.
Belang TIA neemt toe
De timing van de conferentie was perfect. Aan de architectuurkant zien we hoopvolle ontwikkelingen als OIAm (Open Infrastructuur Architectuur methode) meer en meer vaste voet krijgen. Misschien wel bij gebrek aan een serieuze concurrent, maar toch. Belangrijker is echter dat de nexus van trends die anno nu de IT domineren het belang van de TIA in de enterprise architectuur enorm doen toenemen. Een kleine greep:
- Het belang van een ‘managed infrastructure’ vraagt steeds meer om goed gedefinieerde koppelvlakken. Denk aan de explosie aan devices. Of het vermogen om te kunnen balanceren tussen kortcyclisch investeren in wat verandert duurzaam te investeren in wat blijft.
- De onweerstaanbare opkomst van cloudoplossingen, waar de IT vaak niet in staat is om ‘Shadow IT’ oplossingen te voorkomen, maar ook niet zelf snel genoeg kan leveren. Met als gevolg dat we het risico lopen een hele nieuwe generatie van legacy problemen te creëren.
- Any Place – Any Time – Any Device. Dit roept allerlei architectuurvragen op omtrent veiligheid, beschikbaarheid van data, kosten toerekenen, standaardisatie en beheerbaarheid.
- The Internet of Things dwingt ons om met andere ogen te kijken naar configuratiemanagement. Het centraal beheren van een extended infrastructuur (inclusief de devices van/geleverd aan onze klanten) wordt een heel nieuwe uitdaging.
In de armen sluiten
Het is voor mij een uitgemaakte zaak dat de optelsom van al deze veranderingen de hele enterprise architectuur (niet alleen de TIA) op zijn kop gaat zetten. Andere uitgangspunten, andere discussies, andere principes, andere oplossingen. Het is daarom hoog tijd dat we meer aandacht geven aan de TIA, en dat we een omslag in ons denken maken van focus op behoud naar focus op verandering. De tijd dat de infrastructuur de Assepoester van de familie was is voorbij. Het wordt tijd om het stiefkind volledig in de armen te sluiten.
