Normaal gesproken verzorg ik trainingen op het gebied van security en architectuur, maar de afgelopen tijd heb ik het genoegen gehad om een aantal workshops en trainingen op het gebied van Agile te mogen begeleiden.
Aan de hand van oefening leren de deelnemers om een project eerst vanuit een globaal idee te starten en naar mate het project vordert het product steeds concreter te maken. Een essentieel onderdeel hierbij is het project zo (te blijven) inrichten dat die producten die de meeste waarde levert als eerste worden gemaakt.
Er wordt van de deelnemers verwacht af te stappen van het idee om eerst alle details boven water te krijgen. Dit stuit meteen op weerstand: immers hoe kun je beginnen als je niet eerst alle onzekerheden heb weggehaald of in kaart hebt gebracht?
Wat volgt zijn leerzame discussies, waarbij duidelijk wordt dat bij veel organisaties een soort faalangst-cultuur heerst. Immers, als je niet 100% kan uitsluiten dat het niet fout kan gaan, dan loop je de kans later daaropafgerekend te worden. Dit kan gevolgen hebben voor je verdere carrière. Als er iets fout gaat, dan is het vinden van een zondebok en het schoon houden van de eigen straatjes belangrijker dan het oplossen van het probleem. Uiteraard is de ene organisatie de ander niet, maar de reflex zit diepgeworteld.
Neem eens voorbeeld aan de Japanse cultuur. Daar vindt men het oplossen van probleem belangrijker dan het vinden de verantwoordelijken. Het recente voorbeeld van hoe in de Japanse stad Fukuoka binnen twee dagen een gigantische sinkhole repareerde. Vergelijk dit eens met de "scheurtjes" in de Merwedebrug op A27 die weken hebben gekost om te repareren. Uiteraard wordt ik niet geremd door gebrek aan enige vorm van kennis, maar ik vermoed dat een groot gedeelte van de tijd opgaat aan de discussie over verantwoordelijkheden en aansprakelijkheid.
De Agile filosofie erkent onzekerheid en gaat daar pragmatisch mee om door gebruik te maken van snelle feedback loops. Gaandeweg komt er pas meer duidelijkheid, waardoor we continu moeten kunnen bijstellen. Zaken als samenwerken, kundigheid en vertrouwen zijn daarvoor essentiële elementen.
Momenteel zien veel organisaties Agile als een wondermiddel om de snelle veranderingen het hoofd te bieden. Ik ben alleen bang dat (ook) Agile tot een teleurstelling gaat leiden, als het organisaties niet lukt om hun faalangst-cultuur om te buigen. Één troost: men kan dan in dat geval de vinger wijzen naar Agile :-)